Wygląd i charakter syberyjczyków
W Rosji syberyjczyki były z początku kotami pracującymi, które wykorzystywano głównie do łowienia myszy. Ich ciało (średniej wielkości do dużej) jest silne, krępe i muskularne, a tylne kończyny nieco dłuższe. Dzięki temu są bardzo zwinne, co ułatwiało polowanie. Koty te mają harmonijną budowę ciała – wszystko jest uśrednione, pozbawione ekstremalnych cech, które koncentrowałyby uwagę na jednym elemencie. Kształt głowy musi współgrać z resztą ciała. Charakteryzuje się ona łagodnymi przejściami, wszystkie linie są miękkie i zaokrąglone, w przeciwieństwie do prostokątnego maine coona czy kota norweskiego leśnego, którego głowa przypomina trójkąt. Głowa powinna być nieco dłuższa niż szersza, łagodnie zaokrąglona, masywna, czoło szerokie, kości policzkowe dobrze rozwinięte, nos jest średniej długości, szeroki, a profil winien mieć lekkie zagłębienie.
Na kształtowanie się wyglądu kotów syberyjskich miały wpływ także trudne warunki klimatyczne. Futro syberyjczyków składa się z trzech warstw, z czego zewnętrzna okrywa chroni przed wiatrem, deszczem i zimnem. Okrywa wymieniana jest prawie całkowicie dwa razy do roku – letnia jest wyraźnie krótsza od zimowej.
Neva masquerade, to kot syberyjski o umaszczeniu colourpoint (w federacji FIFe rasa siostrzana kotów syberyjskich). Oznacza to, że ma niebieskie oczy (im ciemniejsze, tym lepiej). Kolor futra jest bardzo specyficzny: tułów jaśniejszy, a ciemniejszy pyszczek, uszy, łapy i ogon. Spowodowane jest to tym, że gen odpowiedzialny za to umaszczenie jest wrażliwy na temperaturę. Czym więc zimniej, tym futerko staje się ciemniejsze – części ciała najbardziej narażone na chłód mocniej się wybarwiają. Z tej samej przyczyny małe nevki, kiedy się rodzą, są białe (w brzuchu mamy są równomiernie ogrzewane). Znaczenia zaczynają się pojawiać po około tygodniu. U nev wszystkie kolory futra są dozwolone (również z dodatkiem bieli), oprócz cynamonowego, płowego, czekoladowego i liliowego. Kolory te mogą być też z dodatkiem srebra lub złota. Kotów syberyjskich, jako jednej z niewielu ras naturalnych, nie wolno krzyżować z żadną inną rasą.
Neva masquerade są aktywne, uwielbiają polować, ale potrzebują też towarzystwa. W domu nie odstępują opiekuna na krok, czynnie uczestniczą w życiu rodziny. Wymagają uwagi, ale nie narzucają się domownikom. Zawsze witają radośnie opiekuna przy drzwiach. Unikają bezpośrednich konfrontacji. Są niezwykle inteligentne i z łatwością można je nauczyć różnych sztuczek. Z chęcią aportują zabawki i bawią się w chowanego. Uwielbiają skakać na wysokie meble i spędzać tam czas – im wyżej, tym lepiej.
Zdrowie i pielęgnacja syberyjczyków
Kot syberyjski, jako rasa naturalna, należy do jednej z najzdrowszych ras – uznana jest niedawno i ludzie nie zdążyli jej za bardzo zmienić. Syberyjczyk charakteryzuje się największą różnorodnością genetyczną wśród wszystkich ras kotów, a klasa nowicjatu wciąż jest otwarta na terenach byłego ZSRR. Oznacza to, że nowe osobniki z obszaru jego naturalnego występowania nieustannie zasilają rasę, wprowadzając nową krew. Kiedy więc w rodowodzie jednej z międzynarodowych organizacji (w Polsce FIFe, WCF, TICA) widnieją luki w rodowodzie kota sprowadzonego z terenu byłego ZSSR, nie należy się tym przejmować. Świadczy to jedynie o tym, że ma on blisko przodków, którzy byli wolnożyjącymi kotami syberyjskimi w Rosji.
Jednak jak w każdej rasie – czy to kotów rasowych czy dachowców – mogą wystąpić choroby. Zdarza się, choć bardzo rzadko, HCM – kardiomiopatia przerostowa serca; lub PKD – wielotorbielowatość nerek. Dlatego wybierając kociaka, zawsze należy bezwzględnie prosić o pokazanie badań rodziców pod kątem tym chorób.
Pielęgnacja nevek nie jest kłopotliwa. Zazwyczaj wystarczy je czesać raz w tygodniu, ale do każdego kota trzeba podchodzić indywidualnie, bo niektóre mogą wymagać tych zabiegów częściej. W okresie wymiany futra przydatny jest trymer do usuwania martwego podszerstka (np. Coat King).
Standard rasy według:
Standard FIFE, Standard WCF, Standard TICA